نوستالوژی دل ....

چقدر این دنیا و روزگار خوب و باصفان البته جهان با ایام خوشش بدک نیست و قابل تحمله؛ بعضی از روزا یه چیزای میبینی و میشنوی که در بعضی ایام یه چی دیگه در مورد همون روزا میشنوی ...!میمونی که روزگار درست میگه یا ایام درست میگه و کلی باخودت خلوت میکنی و به تمام اطلاعت خاطرات و دل گفته ها مراجعه میکنی و خودتو حسابی درگیر روزگار و ایام میبینی با فکر خسته به خواب میری ...

صبح پامیشی که بیای نتیجه بگیری میبینی دنیا و جهان باهم از یه کوچه میان بیرون اون روزت حسابی آشفته شروع میشه ....

کلی فکر ,نسالوژی افکار ,نستالوژی خاطرات و کلی نستالوژی مرور میکنی ولی هیچی به هیچی ....

وقعا وقتی دل آدما اینطوری میشه چیکار باید انجام بدن ؟؟!! 

شنیدیم که باید دید ؛ دیده با شنیده باید دیده باشد .شنیدیم که این همان است و هست این همانی که نیست.

رفتیم و مانیدم مانیدم که بشنویم و همانی را ببینیم که میشنیدیم.تا که وجعلنا ... خوانیدم.....

دیده بسوی شنیده ها رفت و وجعلنا کارساز شد باورمان نبود که این همان وجعلناست و عجب وجعلنایست ...

دیده به حق شد, شنیده با وجعلنا به حق شد و حق حق شد.... وعجب وجعلنایست ...

سکوت 25 ساله به حق شد .

با گذشت این همه گذشت اما همچنان نمیگذرند... .چنگ زده اند به چنگی که هیچگاه صدای خوشی برای روز چنگ به یادگار نمیگذارد...

انچنان بر باورمان می باورانند که باور کنیم که گذشتن و باور کنیم که خوش چنگند ...

همچنان بر صبر مان میفشارند تا صدای نستالوژی برایمان دوباره تکرار شود ...

نمیدانند که نستالوژی دلهای خسته دیگر نستالوژی دلهای خسته نیست .