نوستالوژی دل ....

 

ای عشق که دستان توانایت

 

آرزوهایم را در بند کرده اند

 

و گرسنگی و تشنگی وجودم را

 

تا به غرور و افتخار تعالی بخشیده اند.

 

مگذار تا توانائی و پایداری ام

از آن نان و شراب جان یابند

 

که خود ناتوانم را می فریبد.

 

بگذار تا گرسنگی کشم،بگذار تا جگرم از تشنگی بسوزد

 

و بگذار تا بمیرم و نابود شوم

 

پیش از آنکه دست برجامی برم که تو پرنکرده ای

 

و کاسه ای که تو برکتش نبخشیده ای.